Ekphrasis: als beeldende kunst woorden vindt
Er bestaat een lange traditie van kunstenaars voor wie tekst en beeldende kunst onafscheidelijk zijn. Het Griekse woord ‘Ekphrasis’ staat voor de relatie tussen woord en vormgeving.
De eerste beroemde ekphrasis dateert uit de Griekse oudheid. In de Ilias beschrijft Homerus het schild van Achilles op zo’n kleurrijke manier dat er een krachtige visualisatie ontstaat.
Van hieruit is het maar een kleine stap naar beeldende kunstenaars die hun inspiratie vinden in de literatuur. En nog één korte tramrit verder brengt ons naar Villa Empain, waar de verschillende kruisbestuivingen tussen woord en beeld bijeengebracht werden in een groepstentoonstelling met veertig hedendaagse kunstenaars.
Fred Eerdekens, Muse, 2011 © Thibault De Schepper
De relativerende kribbels van Ben Vautier kregen een plaats naast de conceptuele doordenkers van Marcel Broodthaers. Het artistieke krullenhandschrift van Thierry De Cordier gaat op zoek naar spirituele verdieping. Perfect hierbij aansluitend wordt het nonchalante geheimschrift van Cy Twombly getoond, naast het onleesbare alfabet van Christian Dotremont. ‘Iets / toegevoegd aan / Iets’ is de mysterieuze oneliner die Lawrence Weiner in de trappenhal installeerde. Fred Eerdekens toont hoe een plant de muze werd van zijn poëtische lichtkunst. Terwijl Jaume Plensa je laat wegdromen in een wolk van letters. En dat mag je letterlijk nemen. Zijn werk is een symbiose van een uiterst vluchtige, verglijdende nevelmassa met het meest standvastige en onwankelbare wat er bestaat: het woord.
Villa Empain, Brussel Tot 9 februari 2020 www.boghossianfoundation.be
Jaume Plensa, Nuage XIV, 2016 © Thibault De Schepper
Lawrence Weiner, Anything added to something, 2009 © Thibault De Schepper
