Ellen Nauwynck: kunst uit noodzaak
Ellen Nauwynck maakt intrigerend werk waarmee ze haar psychische kwetsbaarheid een plaats geeft. Met haar kunst wil ze in gesprek gaan om het taboe rond mentale stoornissen te doorbreken.
Je maakt heel persoonlijke werken. Wat maakt je werk zo bijzonder?
Ik maak kunst uit noodzaak. Ik ben psychisch kwetsbaar. Sinds 2013 heb ik 5 psychoses op de teller staan. Om die gebeurtenissen te kunnen plaatsen en verwerken, maak ik kunst. Ik word er rustig van. Ik vind mezelf terug door wat ik maak.
Je werken dragen titels als ‘social habitat’, en ‘structured chaos’. Wat betekenen titels voor je?
De titels komen er spontaan, terwijl ik aan een werk bezig ben. Ze betekenen veel voor me. Ze helpen me om mezelf en de wereld rondom mij te begrijpen. Ik vind het heel belangrijk dat mensen mijn verhaal kennen. Ik wil ook helpen het nog steeds bestaande taboe te doorbreken rond mensen met een psychische kwetsbaarheid.
social habitat, 1m x 1,60m. 2010-2013
Hoe komen je werken tot stand?
Ik maak mijn kunst met de materialen die ik op dat moment ter beschikking heb. Ik gebruik veel verschillende materialen zoals vijzen, kopspeldjes, pareltjes,... Die verwerk ik op verschillende lagen cadapac, piepschuim, karton...
Daarnaast heb ik steeds een schetsboek rondslingeren, waar in een dood moment wel eens een tekeningetje tevoorschijn komt. Als ik bijvoorbeeld in opname ben voor een episode, dan werk ik met andere materialen dan wanneer ik thuis ben. Gewoon ook omdat het nogal onpraktisch is om de hele lading vijzen, kopspelden en parels naar de plaats van opname te verhuizen.
Hoe ben je geïnteresseerd geraakt in beeldende kunst?
Ik maakte in mijn tienerjaren al kunst uit noodzaak. Toen ik 20 was, ben ik in Sint-Lukas in Brussel aan de opleiding grafische vormgeving begonnen. Die opleiding heb ik niet afgewerkt. Toen mijn papa overleed, ben ik gestopt met de opleiding en aan de slag gegaan als grafisch vormgeefster. In januari 2013 kreeg ik een eerste ernstige psychose. Daarna besliste ik dat er iets grondig moest veranderen in mijn leven. Ik wou mensen helpen, dus ik ging verpleegkunde studeren. Tijdens die studiejaren en ook toen ik werkte als verpleegkundige, maakte ik enkele episodes door. Ik merk dat de werking van de huidige gezondheidszorg voor mij een trigger is. Daarom is het een doel voor mij om in de toekomst een vzw op te kunnen starten waarbij mensen voor, gedurende en na een psychose op een andere manier geholpen kunnen worden dan wat nu algemeen als de juiste behandeling wordt gezien.
the bigger picture
