Uit de webgalerie: Emma Van Roey
Emma Van Roey bouwt een eigenzinnig oeuvre op dat de grenzen van de textiele kunsten opzoekt. Dat viel ook Jan Leconte op bij zijn keuze uit de webgalerie op www.kunstwerkt.be. Emma vertelt hier over haar installatie '825 kilo; 5u23’
Het werk ‘825 kilo; 5u23’ is ontstaan tijdens mijn opleiding aan Sint-Lucas in Gent. Ik studeerde af met een in situ installatie van 2 ton zand, draad en resthout dat ik verzamelde. Al sinds mijn jeugd ben ik gefascineerd door het concept tijd en hoe we tijd kunnen ervaren tegenover een grotere wetenschappelijke benadering van een tijdssysteem, onze ‘kloktijd’.
Net als water heeft zand een ongrijpbaar karakter. Ik maakte grote blokken zand die ik tussen stukken resthout klemde. Om extra grip op het zand te krijgen omwikkelde ik het met garen. Tijdens het omwikkelen probeerde ik grip te krijgen over een materie die als het ware door mijn vingers glipte. Door te focussen op deze repetitieve actie en het verstrijken van nutteloze, verspilde tijd vond ik een manier om met onze gestructureerde tijd om te gaan.
Mijn beelden zijn pogingen om te omwikkelen en vast te houden wat niet te omwikkelen en vast te houden valt. De tijd grijpt al in tijdens het maken, maar ik ga net zolang door tot dat ene beoogde beeld voor even bestaat. Nadien laat ik het over aan de tijd en het verval.
Bij elk werk dat ik maak, heb ik de gewoonte om mezelf te timen. Deze metingen komen terug in de titel van mijn werk. Het is een manier om een rationeel, structureel en archiverende methode te handhaven. Het is iets waar ik me aan kan vasthouden tijdens de onvoorspelbare actie van het materiaal in verval.
Mijn verleden met textiel heeft een invloed op mijn werk. Mijn moeder is stoffeerster en zo raakte ik gefascineerd door het tactiele aspect van deze materie. De zintuigelijke kracht is als een tweede huid die het mij mogelijk maakt om situaties af te tasten en de sensibiliteit van de wereld te voelen. De impulsen die ik rondom mij ervaar, verwerk ik tot een beeld.
Jan Leconte:
Emma bouwt een eigenzinnig oeuvre op dat de grenzen van de textiele kunsten opzoekt. Ze doet dat zonder de eigenheid van textiel te verloochenen, maar vooral door de materie vanuit een andere invalshoek te observeren. Als toeschouwer voel je in de installatie ‘825 kilo 5u23’ een sterk doorgedreven en een heel (letterlijk) spannend kunstwerk dat op een explosieve manier, stille ingehouden energie huisvest. Het is een kunstwerk waarbij ze het tactiele aspect van textiel lichtjes aanraakt en met de pure essentie van zand, textiel en hout speelt. Vergankelijkheid, eeuwigheid, stilte, ruw- en zachtheid, energie.. zitten gelaagd vervat in deze intrigerende installatie. Zelfs de titel van het werk is met zorg geformuleerd en verwijst met een vleugje humor naar essentiële begrippen in de kunstgeschiedenis als tijd, ruimte, vorm en materie. Straf!
