Kevin Vanwonterghem tekent een wereld in zwart-wit
‘Dug Out Skyscrapers’, het nieuwe album van De Beren Gieren moet zowat de strafste jazzplaat van het jaar zijn. Door de uitstekende composities uiteraard, maar ook door het knappe artwork dat wonderwel bij de gelaagde, sferische muziek aansluit. Kevin Vanwonterghem leverde de mooie, mysterieuze houtskooltekening die de cover siert.
Werken met De Beren Gieren
Het is de vierde keer dat ik het artwork lever voor een album van De Beren Gieren. Het is een aangename samenwerking, zeker omdat het trio nadenkt over hoe het visuele aspect een meerwaarde kan bieden aan het album. De groep is er dan ook erg bij betrokken. Zo huurden we bij een vorig album een atelier om er allemaal samen de hoes te zeefdrukken.
Voor deze plaat zijn we in mijn bestaand werk gedoken en vonden we een beeld dat uitstekend past bij ‘Dug Out Skyscrapers’, de titel van de plaat. Het is een beeld dat, net als de muziek, niet meteen alles prijsgeeft, maar ruimte laat voor interpretatie.
Grafiek versus houtskool
Ik volgde een opleiding Illustratie aan Sint-Lucas en daarna nog een opleiding Vrije Grafiek. Wat me in grafiek aantrekt, is het metier dat er mee gepaard gaat. Bovendien biedt grafisch werken een mooie combinatie van het bedenken van beelden en de technische uitvoering ervan.
Toch ligt mijn focus sinds een jaar of vier bij tekenen. Ik voelde de nood om ideeën snel en zonder veel omwegen op papier te zetten. Houtskool bleek het ideale medium. Het biedt de mogelijkheid om sneller tot inzichten te komen en stappen te zetten in je werk. Bovendien voel ik me erg comfortabel in het werken in zwart-wit. Ik vermoed dat ik vanaf nu de twee disciplines - grafiek en houtskooltekenen - steeds vaker ga combineren.
Fictief landschap
Ook in mijn tekeningen heb ik de focus verlegd. Waar ik vroeger mijn fascinatie voor de frictie tussen wetenschap en mystiek al tekenend op papier zette, gaat mijn aandacht nu naar het landschap en hoe we met de natuur omgaan. Ik heb altijd al een bewondering gehad voor de landschapsschilders uit de romantiek en hoe zij de brute kracht van de natuur in beeld brengen.
Voor mijn tekeningen ga ik, onder meer online, op zoek naar afbeeldingen van landschappen. Ik kies fragmenten en assembleer ze in één nieuw beeld. Op basis van dat beeldmateriaal zet ik fictieve scènes in elkaar die je als kijker het wringende gevoel geven dat het geheel niet helemaal klopt. Zo gebruik ik graag het beeld van een diorama of een vitrinekast in een vervreemdende samenhang met een zee- of berglandschap. Of ik los het abstracter op, door elementen uit een fragment te combineren met geometrische lijnen en vlakken.
Natuur consumeren
Ik ben gefascineerd door de manier waarop we de natuur naar onze hand proberen te zetten en hoe we er steeds meer van ontheemd raken. Hoe we onze voeding produceren is een duidelijk voorbeeld. Maar ook voor een wandeling in de natuur moeten we steeds verder op zoek. Bovendien zijn die stukjes natuur erg afgebakend en gekanaliseerd.
Als je in de kunstgeschiedenis duikt, om precies te zijn in de 18de eeuw, valt de drang op om een erg romantische voorstelling van de natuur neer te zetten. Een opmerkelijk voorbeeld is hoe landschapschilders in die tijd het Claudeglas gebruikten. Die bolle spiegel, genoemd naar de Franse schilder Claude Lorrain, vervormt het beeld van het landschap tot een breed panorama van grote lijnen en geflatteerde kleuren. Het resultaat is een pittoreske voorstelling van het landschap. Zelfs toeristen gebruikten in de Claudespiegel om de natuur te bekijken zoals ze die graag wilden zien. Ik blijf me verbazen over die drang om de natuur, waar we zelf deel van uitmaken, te controleren.
EXPO’S
° Wintershow, Cecilia Jaime Gallery, Gent
Tot 3 februari 2018
° BAD, Gent
Van 8 t.e.m. 11 februari 2018
