Anton Cotteleer kiest uit de webgalerie: Float en Hein De Belder
Bij elke nieuwe editie van Kunstletters pluist een kunstenaar, curator of boeiende figuur uit de beeldende kunsten de webgalerie uit, op zoek naar werken die hem of haar opvallen, boeien of ontroeren. Deze keer: de keuze van Anton Cotteleer.
FLOAT
THE READER AND ME
184 x 95cm
Als mens en als kunstenaar heb ik regelmatig de behoefte om alleen te zijn, om tot rust te komen en om mijn gedachten te ordenen. Het werk ‘The reader and me’ verbeeldt de rust die ik vind in mijn atelier. Ik kom er in een roes terecht en vergeet de tijd. Het atelier wordt de wereld waarin ik de regels bepaal en controle houd.
Dit werk maakt deel uit van ‘Cutting out the image’, een reeks waarbij ik me begeef op de grens tussen tekenen en beeldhouwen. Voor ‘The reader and me’ tekende ik eerst de afzonderlijke elementen. Door ze voor elkaar te plaatsen, gebruik te maken van licht/donker en de tekening uit het paneel te zagen, probeerde ik de suggestie te wekken van een beeldhouwwerk.
Tijdens mijn opleiding aan de Willem de Kooning Academie heb ik geleerd om de thema’s van mijn werk dichtbij mijzelf te houden. De uiteindelijke uitwerking van een onderwerp moet de intensiteit voelbaar maken waarmee ik het werk bedacht en maakte.
Ik gebruik het pseudoniem ‘Float’ om een duidelijke scheidingslijn te trekken tussen mens en kunstenaar. Dat geeft me het idee dat ik niet over mijn werk hoef te praten als ik niet ‘in functie’ ben als kunstenaar.
Als puber was ik erg onder de indruk van de albumhoezen van hardrockbands als Slayer of Motörhead. Ik koppelde een aantrekkelijke hoes dan ook aan goede muziek. Ik bewonderde het werk van Derek Riggs, die illustraties maakte voor Iron Maiden. Zijn kunstwerken heb ik als puber eindeloos nagetekend. Later ontdekte ik het werk van de Surrealisten. Het werk van Salvador Dali sprak mij aan, omdat hij er in slaagde een heel eigen artistiek universum op te bouwen.
Ik vind ook inspiratie in het werk van Erik van Lieshout die zijn kunst inzet om ‘gevoelige’ maatschappelijke thema’s ter sprake te brengen. Esther de Vlam werkt ‘mediumvrij’ en kan daardoor bij elk werk het medium kiezen dat de boodschap het best overbrengt. Ook Paul Rumsey is een inspiratiebron. Deze cultkunstenaar beheerst het spel van licht en donker tot in de finesse.
Anton Cotteleer:
Bij dit werk zie ik verwijzingen naar koloniale beelden en religieuze objecten. Het gebeurt niet expliciet. Dat maakt het interessant, dat maakt me nieuwsgierig. Het werk is duister, mysterieus en tast de grens tussen tekenkunst en beeldhouwkunst af. Dat geflirt met grenzen zie je ook in het werk van Thomas Houseago.
HEIN DE BELDER
MOEDER IN VLISSINGEN IN 1915
120 x 70, acryl op doek
Het schilderij laat precies zien wat de titel meedeelt: mijn moeder, zoals ze in 1915 poseerde voor een fotograaf in het Nederlandse Vlissingen. Ik kreeg de foto, waarop ik mijn schilderij baseerde, van een nicht die zich heeft bezighield met de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. Mijn familie was naar het neutrale Nederland gevlucht voor de oprukkkende Duitsers. Het is wat oneerbiedig van me dat ik de andere familieleden uit het beeld knipte. Maar ik wou de focus volledig bij mijn moeder houden.
Zoals ze daar vroegwijs staat, vind ik ze aandoenlijk. In de klederdracht van een visservrouw. Die heeft de fotograaf haar opgedrongen natuurlijk, want wat zou een meisje van toen acht jaar daar zelf om hebben gevraagd?
Mijn moeder is twaalf jaar geleden gestorven. Ze was een vrouw met een sterke persoonlijkheid, die twee wereldoorlogen heeft overleefd, vijf kinderen heeft gebaard, en een voor haar tijd hoge opleiding heeft gekregen. Ze heeft haar man, mijn vader, met vierentwintig jaren overleefd.
Kijken naar die foto van mijn moeder als jong meisje was voor mij een echte confrontatie. Het schilderen van haar portret was dat nog veel meer. Ik heb wekenlang tegenover haar gestaan en haar in de ogen gekeken, zoals ik dat bij leven nauwelijks heb gedaan. Ik alleen met zij die mij op de wereld heeft gezet, zij met alle pijnen en vreugden van een lang leven.
Dit portret is een buitenbeentje in mijn werk, want de laatste tijd neig ik naar abstractie. Juist door die uitzonderlijkheid is het schilderij mij lief.
Anton Cotteleer:
Dit werk is bevreemdend en ontroerend. Het personage ziet er houterig uit, de bloemen lijken te zweven en het object waar de vrouw tegen leunt is niet thuis te brengen. De stippen op haar jurk aangebracht als was het op een abstract schilderij. Het naïeve karakter maakt het heel persoonlijk. Het schilderij doet me denken aan het werk van Vlaams expressionistische schilders als Frits Van den Berghe en Gustave Van de Woestyne. Voor mij is het poëtisch en pretentieloos.
JOUW WERK IN DE WEBGALERIE?
De webgalerie is dé plaats om je beeldend werk online te tonen. Meer dan 18.000 werken staan op dit moment online. Plaats jouw werk in de galerie of ontdek er andere verrassende kunst.
Snel, eenvoudig én gratis!
